Author: ഗൌതമന്‍

പാതിവഴിയില്‍ ഉപേക്ഷിച്ചുപോയ കവിയുടെ പര്‍ദ്ദ കിട്ടി.. കണ്ണുകളില്‍ അധിനിവേശത്തിന്‍റെ കഥ പറയാനൊരുങ്ങി ആ ആഫ്രിക്കന്‍ രാജ്യം .. ഉടലുകളില്‍വരച്ച അതിരുകള്‍ മറയ്ക്കപ്പെട്ടപ്പോള്‍ ആഫ്രിക്ക അശ്ലീലമായി മാറി .. നുഴഞ്ഞുകയറ്റത്തില്‍ രാഷ്ട്രീയവൈര്യമില്ലെന്നു യുദ്ധക്കുറിയടിച്ചു അവര്‍എത്തി .. രണ്ടു മുനമ്പുകള്‍ക്കിടയിലെ ചുരത്തില്‍ രാജ്യത്തെ മാറ്റി വരയ്ക്കണമെന്ന് ഒരുവര്‍ ശഠിച്ചു .. തുരുമ്പേറിയ ആയുധം ചുട്ടുപഴുപ്പിച്ചു പൊള്ളിക്കുന്ന കഥ പറഞ്ഞു രാജ്യത്തെ കറുത്ത തുണി കൊണ്ട് പുതയ്ക്കണം എന്ന് മറ്റൊരുവര്‍ ശാഠ്യം പറഞ്ഞു…. തേറ്റപ്പല്ല് വികൃതമാക്കിയ യുദ്ധനീതിയില്‍ രാജ്യം വിവസ്ത്രയാക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു .. ഇപ്പൊള്‍ അവള്‍ ആഫ്രിക്കയും അമേരിക്കയുമല്ല .…

പ്രാരാബ്ധം എന്ന തീച്ചൂളയിൽ പെട്ടു ജീവിതത്തിന്റെ നല്ലൊരു കാലഘട്ടം അത്രയും ക്ലാവ് പിടിച്ചു പോയ ചില ജന്മങ്ങളുണ്ട്…. പ്രവാസികൾ… എണ്ണിയാൽ തീരാത്ത ലിസ്റ്റ് അത്രയും പ്രവാസികളുള്ള ഒരു കുടുംബത്തിൽ ജനിച്ചത് കൊണ്ടാവാം അവരുടെ ജീവിതത്തോട് വല്ലാത്തൊരു ബഹുമാനം ആണ്… കുഞ്ഞു നാളിൽ വല്യച്ചന്മാര് കൊടുത്തു വിടുന്ന ഗൾഫ് മിട്ടായികളുടെ എണ്ണം മാത്രം നോക്കി നടന്ന ബാല്യം ഒരിക്കലും അവർക്കു തരാൻ കഴിയാതെ പോവുന്ന സ്നേഹത്തിന്റെ കുഞ്ഞു മധുരം ആ ഓരോ മിട്ടായികളിലും ഉണ്ടെന്നു മനസ്സിലാക്കി തന്നിരുന്നില്ല…. പിന്തിരിഞ്ഞു നോക്കുമ്പോൾ വല്ലാത്തൊരു നഷ്ടബോധം…. സ്നേഹവും പരിഗണനയും…

“നിശ്വാസങ്ങളോരോന്നും നിന്റെ പിൻകഴുത്തിൽ പ്രണയത്തിന്റെ ചായം തേക്കുമ്പോൾ തോൽക്കയായിരുന്നില്ലേ നീ, ഉപാധികളില്ലാതെ? തോരാതെ പെയ്യുകയായിരുന്നില്ലേ അന്ന്? മഴകുറയുന്നതും കാത്താവാകയുടെ ചില്ലക്കുകീഴെ തൂവെണ്മക്കു കൊടിപിടിച്ചവനെ ചുവപ്പിന്റെ പ്രത്യയശാസ്ത്രങ്ങൾകൊണ്ട് വരിഞ്ഞുമുറുക്കിയതോർമ്മയുണ്ടോ? നനഞ്ഞു നനുത്ത രോമങ്ങളൊട്ടിയ പിൻകഴുത്തിൽ ദാക്ഷിണ്യമില്ലാതന്നെന്റെ പല്ലുകളാഴ്ന്നിരുന്നു, നിന്റെ ചോര എന്റെ ചുണ്ടിനെ ചുവപ്പിക്കും വരെ.. ചോരകണ്ടാൽ വല്ലാതാകുന്ന നീ എന്തിനാണു പെണ്ണേ ഓരോ തവണയും കാത്തിരുന്നു കാണുമ്പോൾ ചുംബിക്കുന്നതിനു പകരം മുറിവേൽപ്പിച്ചു രസിക്കുന്നത്? മറുപടിയെന്നോണം കൺകോണിൽ കുസൃതി ഒളിപ്പിച്ച് നിന്റെ കഴുത്തിൽ നിന്നു പല്ലുകളടർത്തിയെടുക്കുമുൻപൊരു ചോരചുംബനം തുന്നിചേർത്തിരുന്നു ഞാൻ.. മുറിവുണങ്ങാനല്ല ഉണങ്ങാതിരിക്കുവാൻ ! നിന്നിലെന്റ…